In het meest succesvolle Eredivisie-seizoen uit de clubgeschiedenis, in 1990/1991, werd onder leiding van trainer Hans Westerhof, 35 punten gehaald na achttien wedstrijden. Destijds werd nog gerekend in het "tweepunten" -systeem, maar omgerekend kom je tot dat aantal. FC Groningen, met Milko Djurovski destijds, eindigde dat seizoen als derde en haakte pas een aantal wedstrijden voor het einde van de competitie definitief af in de strijd om het kampioenschap. In dat seizoen bleef de FC liefst twintig wedstrijden op rij ongeslagen. Deze reeks begon destijds op 23 september 1990 met een 1-1 gelijkspel bij Sparta en eindigde op 20 april 1991 met een 4-2 nederlaag bij FC Twente. De reeks bestond uit twaalf zeges en acht gelijke spelen. Dit seizoen hebben de groenwitten de laatste vier wedstrijden gewonnen en zijn in de Euroborg alweer zeven duels ongeslagen. Als deze series uitgebouwd worden, kan 2008 vanuit groenwit perspectief een fantastisch jaar worden voor Stad en Ommeland. Een significant verschil met toen is, dat nu sprake is van een veel jonger elftal en het toekomstperspectief van nu beduidend groter is.
Grote vraag blijft toch hoe het mogelijk is dat een ploeg die de eerste twee thuiswedstrijden in de Euroborg tegen De Graafschap en FC Utrecht verloor en op vreemd terrein tegen enorme zeperds aanliep in Nijmegen en Kerkrade zich zo goed hersteld heeft. Met name tjdens de 5-1 nederlagen bij NEC en Roda JC, maar ook in het 3-1 bekerverlies bij Feyenoord en de eerste helft van de 4-2 nederlaag in de derby tegen SC Heerenveen, werd soms heel slecht gespeeld, was er een gebrek aan passie en beleving, ontbrak de samenhang en leek de ploeg op doodspoor te zitten. Waarbij het met name opvallend was hoe knullig er verdedigd werd en tegengoals met enige regelmatig in de hele prille beginfase te noteren vielen. In de duels tegen NEC, Roda JC en Heerenveen werden veertien van de 28 tegentreffers geïncasseerd en in de overige vijftien duels ook veertien. Dit soort negatieve erupties overkomt de FC wel vaker, denk alleen maar aan de 7-1 nederlaag bij FC Twente vorig seizoen. Des te knapper is het, dat het ogenschijnlijk rustig gebleven is binnen de club en men een dusdanig sterke periode achter de rug heeft, dat het rijtje subtoppers halverwege door FC Groningen wordt aangevoerd. Met als hoogtepunten in positieve zin de Europese tweestrijd tegen Fiorentina en de competitiewedstrijden in eigen huis tegen Feyenoord en PSV. Het duel tegen de landskampioen op Tweede Kerstdag stak er ten opzichte van Feyenoord nog net bovenuit, omdat Groningen daar 90 minuten liet zien wat ze ook kunnen; passie, strijd, het afjagen van de bal, spelen als een team, geconcentreerd verdedigen en geregeld fraaie aanvallen op basis van goed positiespel. De moeilijkste wedstrijd werd daarna afgelopen zaterdag gespeeld en met ogenschijnlijk speels gemak werd Sparta opgerold.Er zijn wel een aantal redenen te bedenken, waarom de Trots van het Noorden weer in een flow is gekomen. Eén van de belangrijkste oorzaken is gelegen in het opvangen van het vertrek van Luis Suárez. De Uruguayaan was vorig seizoen de essentiële peiler in het aanvalsspel van FC Groningen. Het heeft tijd nodig gehad om dit vertrek op te vangente. Marcus Berg werd gehaald, een heel ander type speler, die had tijd nodig om te wennen. Vervolgens bleek dat het middenveld het wegvallen van creatieve ingevingen en dreiging van Suárez in eerste instantie niet op kon vangen. Met name een gebrek aan loopvermogen zorgde ervoor dat de aanvallers te vaak op een eiland stonden en in het begin van het seizoen vaak geen uitweg zagen. De Groninger troetelbeer Erik Nevland werkte zich nog meer een slag in de rondte om tot succes te komen, maar had het moeilijk. Gedurende de eerste helft van het seizoen hebben een aantal mutaties in het elftal plaatsgevonden, die erg positief hebben gewerkt.Doordat Yevgeni Levchenko zijn draai dit seizoen niet kon vinden en te maken kreeg met blessures, is Shkodran Metaj in beeld gekomen aan de linkerkant en dat is een gouden greep. Metaj heeft bijna alles wat Levchenko in mindere mate of niet heeft. Levchenko denkt vooral defensief, maar er wordt meer gevraagd momenteel. De 19-jarige Metaj, die vorig seizoen lange tijd in de race was om uitgeroepen te worden tot beste speler in de A-junioren Eredivisie, is niet supersnel en ook zeker niet de traagste, maar wel bewegelijk, technisch sterk, heeft weinig balverlies en heeft de power om te gaan van “zestien tot zestien”. Daardoor kan Metaj ook de aanval ondersteunen en is de middenvelder, die tot nu toe vijf van de zeven wedstrijden in de basis winnend afsloot, van toegevoegde waarde en een absolute aanwinst voor het elftal. Levchenko is minder ambivalent en meer een verbindingsman, die het prettig vind om nog iemand voor zich te hebben. Door de aanvallende drive van Metaj kan het opkomen in samenwerking met Fredrick Stenman ook verder ontwikkeld worden, waardoor er ook meer balans komt in de aanvalsdrang. De laatste wedstrijden meldt Stenman zich ook nadrukkelijker voorin en is dreigender. Tot nu toe kwam het gevaar veelvuldig over rechts, waar Bruno Silva aan zijn beste fase bij FC Groningen bezig is. De sympathieke Uruguayaan geniet van aanvallende rushes en is een constante dreiging waar tegenstanders rekening mee moeten houden. Martijn Meerdink speelde aan het begin van het seizoen ook aan de rechterkant, maar is mede door blessures zijn basisplaats medio november kwijtgeraakt. Koen van de Laak speelt sindsdien veelvuldig rechts op het middenveld en is van grotere waarde op die positie dan Meerdink. De Achterhoeker heeft nog weinig indruk kunnen maken sinds zijn entree begin 2007 in Groningen. Hij scoorde op 21 oktober zijn tot nu toe enige treffer. Van de Laak is een speler met meer mogelijkheden, omdat hij bijvoorbeeld ook gevoel heeft voor het gevaar in de zestien, gezien zijn verleden als man achter de spitsen en koppend sterk is. Daarnaast werkt van de Laak altijd keihard voor het team, iets wat Meerdink ook wel deed, maar het oogde vaak minder efficiënt.Door Metaj en van de Laak is ten opzichte van het begin van het seizoen meer dynamiek op het middenveld ontstaan en heeft deze linie meer smoel gekregen. Bovendien heeft Berg meer en meer in de gaten gekregen wat zijn rol is in het team en speelt hij moeiteloos mee. De Zweed scoorde in zeventien wedstrijden acht keer, waarvan het vier keer de winnende bleek te zijn. Prima statistieken voor de pas 21-jarige aanvaller, die als speler alleen nog maar beter zal worden. Stefan Nijland heeft zichzelf als slagroom op de taart gespoten. De zoon van de Algemeen Directeur schitterde het afgelopen jaar op Eurovoetbal en liet zijn kwaliteiten toen opvallend blijken. Nu na een half jaartje bij de A-selectie gezeten te hebben, liet Nijland in de laatste wedstrijden als vervanger van Erik Nevland zien deze kwaliteiten ook in de Eredivisie te kunnen tonen en is doorgegroeid om het hoogste niveau aan te kunnen. Drie treffers in de laatste drie wedstrijden zijn hiervan het bewijs. Zo is de cirkel ten opzichte van het begin van het seizoen rond toen Erik Nevland een aantal wedstrijden ontbrak. De thuis nederlagen tegen De Graafschap en FC Utrecht konden deels aan de afwezigheid van de Noor worden toegeschreven. In de slotfase van de eerste seizoenshelft miste Nevland de laatste drie wedstrijden en tegen Willem II een deel van de tweede helft, maar er werd wel vier keer gewonnen. Kortom er is sprake van ontwikkeling en dat is groei en toekomstZo is trainer Ron Jans erin geslaagd om het verlies van Suárez op te vangen met de middelen die voor handen waren en is een basis gelegd voor misschien een nog wel beter seizoen van de twee voorgaande. Wat ook duidelijk is dat het fundament van onderaf, de jeugdopleiding, zijn vruchten begint af te werpen. Naast Nijland en Metaj heeft ook de 19-jarige Tom Hiariej zijn eerste basisplaatsen al achter de rug en is de constatering dat FC Groningen één van de weinige subtoppers is waar de eigen talenten zich zo nadrukkelijk manifesteren en dat is een prettige constatering. Jans blijkt eens te meer als trainer tot veel in staat te zijn, waarvoor hulde. Toch blijft het merkwaardig hoe het kan dat zijn elftallen die qua strijd en passie tot het gaatje kunnen gaan, af en toe kortsluiting vertonen en helemaal de weg kwijt lijken te zijn. Als dit in de tweede helft van het seizoen achterwege blijft kon de Trots van het Noorden wel eens een hele belangrijke rol gaan spelen in de vaderlandse Eredivisie. Komt dat zien, te beginnen op zaterdag 12 januari in de Euroborg tegen Excelsior.
