Ons werkgeheugen kan slechts één element tegelijk bevatten. Als we meer elementen moeten onthouden, slaan we die op in ons langetermijngeheugen. Met als gevolg dat het terughalen van die informatie meer tijd kost en leidt tot meer fouten. Dat concludeert Jelmer Borst uit zijn onderzoek naar multitasken. Borst promoveert 20 april 2012 aan de Rijksuniversiteit Groningen.
Al eerder was bekend dat multitasken goed gaat, zolang voor de verschillende taken niet dezelfde hersengebieden nodig zijn. Borst onderzocht hoe ons geheugen omgaat met verschillende taken. Hij liet proefpersonen steeds schakelen tussen twee taken. Ze moesten bijvoorbeeld twee grote getallen bij elkaar optellen en tussendoor – met telkens onderbrekingen, ‘ga nu weer terug naar de som’ – een woord van tien letters intypen, zonder dat dat op een scherm zichtbaar was.
Afwisseling van taken
Soms was het afwisselen van die taken eenvoudig: proefpersonen moesten dan maximaal één element onthouden. Andere keren was de afwisseling van taken minder eenvoudig: proefpersonen moesten in dat geval tegelijkertijd verschillende elementen onthouden. Dat laatste is tijdens multitasken vaak aan de orde.
Model
Borst zag dat proefpersonen bij die complexe taken langzamer waren en meer fouten maakten. Naar aanleiding van zijn tests postuleert Borst een model over de werking van ons werkgeheugen, met als basis het gegeven dat het werkgeheugen maar één element tegelijkertijd onthoudt.
