Pepping onderzocht of de manier waarop voetballers hun blijdschap uiten bij een geslaagde penalty van invloed is op het uiteindelijke resultaat van een penalty shootout. Pepping en zijn onderzoeksgroep bestudeerden een groot aantal penalty shootouts bij belangrijke voetbalwedstrijden, maar alleen zo lang de stand in de shootout gelijk was. Na elk schot werd de speler beoordeeld op de mate waarin hij blijdschap en trots uitte na het scoren. Hieruit bleek dat de spelers die dit duidelijk uitten, bijvoorbeeld door hun armen hoog in de lucht te gooien, in de meeste gevallen tot het winnende team behoorden. ,,Met dat enthousiaste gedrag wordt het team aangestoken met een positieve instelling. En ook niet onbelangrijk, de tegenpartij voelt zich hierdoor juist minder zeker van zichzelf.”
Daarbij is het wel belangrijk dat het scoren wordt gevierd met de mensen die je wilt besmetten. ,,Als je naar het publiek staat te juichen na een gescoorde penalty, wordt het publiek enthousiast. Leuk, maar zij hoeven op dat moment niet te presteren. Het team waarmee je op het veld staat wel. Vooral samen juichen is belangrijk. Zo wordt scoren besmettelijk”, aldus de onderzoeker.
Volgens Pepping is het ‘besmettelijke’ gedrag evolutionair te verklaren, omdat het kopiëren van gedrag belangrijk is om te overleven in sociale groepen. Bovendien leer je van elkaar door kopieergedrag. Met beweging kun je dus doelen communiceren, zo stelt de onderzoeker.
