“Afgelopen vrijdag nam ik op uitnodiging van de Iraakse zelforganisatie Al Noer deel aan een debat over de aanstaande film van Wilders. Samen met wethouder Verschuren mocht ik mijn visie geven op die film en hoe wij daar als Nederlandse samenleving mee omgaan of zouden moeten omgaan. In onze ogen, maar ook in de ogen van onze moslimgemeenschap. Het werd een verhitte avond, waarin veel gezegd en gesproken is, maar waarin toch vooral een ding duidelijk is geworden.
Het sentiment over de aanval van Wilders op hun geloof is buitengewoon hoog. Van een hoogte waar de liberale westerse maatschappij zich nauwelijks een voorstelling kan maken. Het onbegrip bestaat dan ook niet zozeer uit het niet willen begrijpen van onze waarden als het gaat om vrije meningsuiting of andere democratische waarden. Het onbegrip bestaat vooral uit het ongeloof dat de westerse samenleving niet inziet hoe belangrijk hun eigen islamitische waarden zijn. Waarden die soms ver van ons bed staan. “
“Dat die onvrede nu culmineert in een grote internationale woede over de film, laat alleen maar zien dat we nog ver weg zijn van een goed geïntegreerde samenleving. Een samenleving, die open, vrij en kansrijk is voor elke bevolkingsgroep of gezindte. Want anders zijn we. Uitwisseling en contact is essentieel om om nader tot elkaar te komen, niet perse om hetzelfde te worden. Als wij een open samenleving willen hebben dan mag je anders zijn. Het is dan ook daarom dat ik tijdens het debat heb opgeroepen de film met open vizier tegemoet te treden, geen verbod maar discussie. Ik heb daarbij wel heel duidelijk gesteld, dat de emotie, die zij nu voelen ook opgaat voor mij als het gaat om democratische basisvoorwaarden zoals recht op meningsuiting.”
“Vlagverbrandingen, bestormde ambassades, het lijkt allemaal een ver van ons bed show. Toch hebben wij in Groningen een gemeenschap die net zo onthutst is over Wilders als elders in de wereld. Gelukkig hebben ze dat vrijdag via debat en gesprek aan ons laten weten. Ik denk dat het zaak is dat we met elkaar blijven praten. Straks over de film, maar nog veel meer over hoe wij, ook hier in Groningen, hen het idee geven dat ze er volledig bij horen. Goed onderwijs met boeiende stages, werk, sociale samenhang in de wijk, ruimte voor verschil.”
(www.dsg.nl)
