Het is zeer opmerkelijk dat er na bijna dertig nog zoveel aandacht wordt geschonken aan het overlijden van een journalist. Immers: een krant is een vluchtig medium, en vroeger was het een bekende uitdrukking dat een krant even interessant is, maar dat de volgende dag de vis er mee wordt ingepakt.
Dat er nu dan toch nog een verhaal verschijnt komt omdat Bart Tammeling (1934 – 1993) veel indruk maakte als journalist, met name met zijn opiniërende artikelen, waardoor de Gezinsbode bekend stond als een gezaghebbend, onafhankelijk medium dat goed tegenspel wist te bieden aan de bestuurders van die tijd en aan modieuze meningen.
Tammeling maakte daarmee niet alleen indruk op zijn lezers, maar ook op meerdere generaties jongere journalisten die hem als een soort goeroe beschouwden, of tenminste als een inspiratiebron of voorbeeld van iemand die zijn onafhankelijkheid wist te bewaren. Daaronder ook de schrijver van het artikel in EW, Gertjan van Schoonhoven, die zijn loopbaan als journalist in Groningen begon.
De kracht van Tammeling was dat hij zeer goed geïnformeerd was en voorzien van een voortreffelijk geheugen, waardoor hij steeds op basis van argumenten standpunten verdedigde. Hij had een doorwrochte stijl, in niets vergelijkbaar met hedendaags populisme. “Bart Tammeling: een journalist zoals je die bijna niet meer hebt”, zo luidt de kop boven het artikel. Dat slaat niet alleen op zijn stijl, maar vooral ook op zijn gedrevenheid en de passie voor zijn werk. Hij was met hart en ziel verknocht aan zijn vak, en was het tegenovergestelde van de ‘van-negen-tot vijf’ journalist. In tegendeel: hij werkte bij nacht en ontij, en had één passie: “Groningen”, in de meest ruime zin.
Bart Tammeling was de oprichter en eigenaar van Persbureau Tammeling, dat na zijn overlijden is voortgezet door door hem geïnspireerde, jongere journalisten, en dat nog steeds bestaat, en onder meer zelf De Groninger Internet Courant uitgeeft en de redactie verzorgt van de Groninger Ondernemers Courant.
In het artikel in EW komen politici aan het woord die zich Tammeling nog goed herinneren. Oud-wethouder en oud-commissaris van de koning Max van den Berg was vaak het ‘slachtoffer’ van de kritische pen van Bart Tammeling, omdat hij toen als wethouder vaak hemelbestormende ideeën en plannen had. Maar Van den Berg kijkt met respect terug op Tammeling, en zegt dat het in zijn ogen zeer belangrijk is dat er ook in een lokale democratie tegenspraak is.
Ook Jacques Wallage, indertijd wethouder, laat zich lovend uit over Bart Tammeling. “Bart verstond zijn vak, dus daar hebben we best veel last van gehad. Op woensdag vroeg ik de bode op het stadhuis altijd of de Gezinsbode er al was. Dat vroeg ik bij het Nieuwsblad nooit’ .
Het volledige verhaal over Bart Tammeling, en ook over veranderingen in de (regionale) journalistiek sinds zijn overleden, is dus te lezen in de zomereditie van EW van deze week.
