Hakvoort maakte een vergelijking tussen ondernemers en gemeente.
‘Als we de parallel trekken naar de financiële huishouding van de ondernemers en met name de Groninger binnenstadsondernemers, dan zien we zeker bij de Groninger zelfstandige ondernemers dat het ook piept en kraakt. Echter, ondernemers weten als geen ander wat het is om de tering naar de nering te zetten. Minder omzet kan dan alleen worden opgevangen als er een stevige kostenreductie tegenover staat.’
‘Wij begrijpen goed dat ook de gemeente Groningen haar financiën op orde moet brengen. Wij begrijpen ook dat er een flink aantal financiële missers en tegenslagen is geweest en er zullen vast nog wel een aantal volgen. Wij begrijpen echter niet dat, net als in ondernemersland, de tering niet naar de nering wordt gezet’’.
Volgens Hakvoort gaat het er niet om dat Groningen nu maar moet afzien van grootschalige investeringsprojecten, maar wel om alles niet tegelijk te gaan doen.
‘Als een ondernemer onvoldoende centen heeft, dan moet de investeringsambitie aangepast worden. De ambitie matigen, toekomstige investeringen spreiden over jaren. Of pijnlijke keuzes maken. Een ondernemer moet zo handelen voor de continuïteit van de onderneming. Dan moet dit toch ook zo werken in het gemeentelijk beleid?’
‘Dus: én de afronding van het Damsterdiep, en een financieel gat in Meerstad, én de bouw van het Groninger Forum én de aanleg van de tram én de reconstructie van de zuidelijke ringweg én de herinrichting van de Diepenring: dat is wat veel. Al deze projecten in korte tijd, achter elkaar en door elkaar, dat gaat niet. Daarbij komt dat tijdens de grootschalige ver- en herbouwplannen de binnenstad voor lange tijd moeilijk bereikbaar zal zijn, en in de ogen van de consument volledig onbereikbaar en onaantrekkelijk. En het kost verrekte veel moeite om éénmaal weggelopen klanten weer te verleiden naar je terug te komen’, aldus Bert-Jan Hakvoort.
