Nieuws

COMMENTAAR: Groningen moet zich weer richten op gedurfde initiatieven

De Zuiderzeelijn komt er niet. Groningen moet de banden met Duitsland versterken. Het toerisme naar de provincie Groningen loopt terug. Ziedaar drie berichten over Groningen van de afgelopen weken. De eerste twee slaan op het afketsen van de plannen voor een hoge snelheidslijn, het derde bericht heeft er ogenschijnlijk niets mee te maken. Ogenschijnlijk, want zowel het afblazen van de Zuiderzeelijn als het dalen van het aantal bezoekers dat in Groningen vakantie viert leiden tot dezelfde conclusie: Groningen moet de draad van spectaculaire initiatieven en bouwprojecten van de afgelopen decennia maar weer oppikken.


Leestijd: 2 minuten

Want nu de Zuiderzeelijn er niet komt blijft Groningen een zeer geïsoleerde positie houden, in Nederland en in Europa. Dat is buitengewoon spijtig. Maar die geïsoleerde positie heeft er de afgelopen tientallen jaren wel voor gezorgd dat Groningen steeds haar uiterste best deed om op te vallen, en vandaar dat hier bijvoorbeeld het Groninger Museum gebouwd kon worden.

Er zit niets anders op dan die koers weer voort te zetten. Eigenlijk is het – stiekum gedacht! – helemaal zo gek nog niet dat we hier nu weer toe gedwongen worden. Groningen kon zich steeds ontwikkelen in “splendid isolation” en er zit niets anders op dan op die vruchtbare wijze door te blijven gaan.

Wat dat betreft mogen we hopen dat provinciale- en stadsbestuurders nog voldoende creativiteit en energie bezitten om nieuwe aandachttrekkende initiatieven van de grond te trekken.
Wat het provinciebestuur betreft hebben we even iets minder zorgen: daar werkt men zeer hard mee aan een opknapbeurt van Delfzijl en aan de komst van de Blauwe Stad. Hoewel: deze projecten zijn ook al weer erg lang geleden bedacht, en ook in het Provinciehuis mag men niet verslappen en is nadenken over volgende projecten het parool.

Het college van B en W van Groningen heeft tot nu toe niet echt uitgeblonken door sprankelende, hemelbestormende bestuurlijke initiatieven. Zeker: het sociale beleid in Groningen ziet er, mede dankzij de inbreng van de SP, prima uit. Het armoedepact bijvoorbeeld, verloopt tot nu toe succesvol. Maar – hoe prijzenswaardig dat ook is – er wonen in Groningen niet alleen maar minima. Bovendien: om die minima aan werk te helpen zijn er straks meer banen nodig in Groningen, en juist daarvoor hebben we bijzondere en gedurfde projecten nodig.

Een verklaring voor het uitblijven van nieuwe initiatieven op het gebied van ruimtelijke ordening is wel dat  bijvoorbeeld wethouder Frank de Vries van ruimtelijke ordening druk bezig is met het uitwerken van de plannen voor het Groninger Forum, en voor de oostzijde en de noordzijde van de Grote Markt. Die moeten inderdaad eerst maar eens goed op de rails worden gezet.

Maar er zijn nog meer wethouders. In een tijd dat iedereen zich zorgen maakt om het milieu zou het bijvoorbeeld toch
goed zijn wanneer we hier eens met een echt gedurfd en aandachttrekkend initiatief op het gebied van milieu zouden kunnen komen.  Een kabelbaan door de stad hoeft niet, wat B en W betreft. Maar wat dan wel? Waar blijft de fantasie?


B en W van Groningen moeten nu dus eerst maar snel komen met de uitwerking van de plannen voor het Groninger Forum, zodat we hier in Groningen opnieuw een toonaangevend project hebben waar andere steden met scheve ogen naar zullen gaan kijken.

Want of wij ons in Groningen nu meer moeten gaan richten op Duitsland of juist op de Randstad: voorlopig staat Groningen er toch helemaal alleen voor. Daarom moeten we gewoon maar doorgaan met de oude, vertrouwde koers van durf, lef en brutaliteit waarmee de stad zich in het verleden steeds in de kijker heeft gespeeld.