Matavz was notabene degene geweest die de thuisploeg in de voorlaatste minuut op 5-1 had gebracht door vanaf de strafschopstip wel raak te schieten. In de serie na de verlenging speelde de topscorer het dus niet klaar, wat voor een enorme teleurstelling zorgde. Wat bijna niemand voor mogelijk had gehouden gebeurde toch. Groningen maakte de donderdag in Den Haag opgelopen 5-1 achterstand goed. Met name door na de rust in een tijdsbestek van amper tien minuten de stand van 1-1 naar 4-1 te tillen. Dat gaf de ploeg van trainer Pieter Huistra vleugels. Matavz was opgelapt en kon starten in de basis. Na een kleine 25 minuten spelen deed hij zijn werk door een voorzet van Dusan Tadic binnen te koppen; 1-0.
Acht minuten voor rust kon Lex Immers profiteren van een verdedigingsfout en stond het 1-1. Dat zou het bevrijdende doelpunt moeten zijn voor ADO, maar niets bleek minder waar. Eerst was het Virgil van Dijk die in de 50e minuut een vrije trap binnen knalde en zeven minuten later kon Leandro Bacuna juichen door ook van afstand raak te schieten. Kort daarna werd Van Dijk op avontuur gestuurd en de gelegenheidsspits joeg de 4-1 onder Gino Coutinho door. Vervolgens gebeurde er van alles en zaten de ruim 19.000 toeschouwers onverwacht op het puntje van hun stoel. Beide ploegen kregen kansen op meer. Zo trof Matavz de lat en had aan de andere kant ook Dmity Bulykin kunnen scoren. Dat gebeurde niet tot de voorlaatste minuut. Een hoekschop van Tadic werd op de doellijn met de hand weggewerkt door Mitchell Piqué. De verdediger kreeg rood en de bal ging op de stip. Matavz faalde niet en schoot de groenwitten de verlenging in.
Ook in de extra tijd had aan beide kanten de beslissing kunnen vallen, maar dat gebeurde niet en dus kwam het aan op strafschoppen. Tim Sparv miste voor de thuisploeg en Alexandar Radosavlevic deed hetzelfde voor ADO Den Haag. Bij een 4-3 stand knalde de Sloveen vervolgens op de lat. Zo liet FC Groningen de buit alsnog uit handen vallen, daar waar het zich vanuit een onmogelijke positie alsnog in de situatie gebracht had om zich voor het eerst sinds 2007 te plaatsen voor Europees voetbal. Slechts één treffer kwam Groningen tekort om zichzelf te kunnen belonen voor een prima seizoen. Het mocht helaas niet zo zijn. De voorbereidingen op een nieuw seizoen kunnen gestart worden en voorlopig is het maar afwachten of Huistra over net zo’n competatieve groep kan beschikken als in zijn debuutseizoen bij de FC het geval was.
Ook voor de basketballers van Flames waren de druiven zuur. Na drie verlengingen in de Vijf Meihal in Leiden moesten ze de titel laten aan Leiden. Het duel eindigde uiteindelijk in 96-95. Hiermee won de thuisploeg de serie met 4-3. Een opvallende constatering in deze play-offs is dat Flames geen enkele uitwedstrijd won en in de eigen Martiniplaza wel zes keer zegevierde. Conclusie is ook dat de laatste wedstrijd in de reguliere competitie Flames op basis van deze statistieken de titel al verspeeld heeft. Op zaterdag 16 april werd met 92-88 verloren bij Aris in Leeuwarden, waardoor de eerste plek in de eindstand naar Leiden ging, dat daarmee tot en met de finale het maximale thuisvoordeel zou hebben. Zelden zal het thuisvoordeel in een play-off serie, ook qua uitslagen, zo doorslaggevend geweest zijn als dit seizoen.
In Leiden had de thuisploeg tot de rust het initiatief. De maximale voorsprong bedroeg elf punten bij de stand 38-27 en halverwege waren daar nog zeven van over; 40-33. Vanaf het derde kwart ontspon zich een bloedstollende wedstrijd, waarbij het verschil tot het einde van de reguliere speeltijd nooit groter werd dan zes punten. Het was overigens wel de thuisploeg die het meest aan de goede kant van de score stond. In de eerste verlenging van vijf minuten nam Flames een voorsprong van vier punten, maar na 77-73 werd het 80-80. In de tweede verlenging werd weinig gescoord en na 86-86 zou de beslissing in de derde extra periode van vijf minuten vallen. Steve Ross bracht het verschil halverwege op vier; 91-87. Met nog een minuutje te gaan stond Leiden echter met 94-93 voor. Vrije worpen brachten in de absolute slotfase de beslissing, waarbij het voor Flames verkeerd afliep en Leiden voor het eerst sinds 1978 kampioen van Nederland werd.
Coach Van den Berg neemt afscheid met de eerder dit jaar gewonnen basketbalbeker. De door hem zo gewenste dubbel zat er net niet in. Een verrassing was het niet helemaal. Daarvoor was het spel van zijn ploeg na de jaarwisseling te wisselvallig. Van overheersing was geen sprake meer. Teveel spelers haalden te weinig hun niveau, waardoor de constantheid te gering was. Desondanks had Flames wel de titel kunnen prolongeren en uiteindelijk twee puntjes tekort komen na drie verlengingen is dan ook des te pijnlijker.
