Laatste raadsvergadering
Op woensdag 10 maart nam de oude gemeenteraad van Groningen afscheid. Van de 39 raadsleden vertrekken er 22, waaronder ik. De hele raadsvergadering duurde twee en half uur en al die tijd ben je als vertrekkend raadslid toch een beetje lijdend voorwerp: er wordt over je gesproken, maar het is nadrukkelijk niet de bedoeling dat je zelf iets zegt. Maar het ging gelukkig wel aardig. Ik had niet veel te klagen over waarderende woorden van de burgemeester Rehwinkel en de raadsnestor Jan Evenhuis en de grappen van Evenhuis waren leuk.
Van de raadsleden die vertrokken zat ik met ruim 14 jaar het langste in de gemeenteraad. Ik ben geïnstalleerd op 31 januari 1996 als opvolger van Ronald Paping, die een baan had gekregen bij de ABVAKAVO FNV in Zoetermeer. Ik kijk met genoegen op mijn raadsperiode terug. Het was prachtig werk en ik heb veel bereikt. Dat laatste kan ik nu ook staven, nu ik de afgelopen dagen al mijn geschreven stukken op mijn PC over het raadswerk eens ben langs gegaan. De lijst met memorabele resultaten is te lang om hier te noemen. Bovendien bereik je in de politiek nooit iets alleen, je altijd de steun van anderen nodig. Dat relativeert ‘mijn’ successen. T
Tot slot leent internet zich niet voor lange stukken. Ik pik er voor hier een paar dingen uit, niet helemaal willekeurig gekozen.
Mijn tijd als raadslid is in twee heel verschillende perioden te verdelen. Tot april 2002 was ik raadslid van een oppositiepartij. Een belangrijk onderwerp in die tijd (1999), was het voorstel tot afschaffing van gescheiden Groente-, Fruit- en Tuinafval (GFT)-inzameling in de oude wijken van de stad. GroenLinks was daar tegen en ik heb dat voorstel lang tegen kunnen houden.
Ook omdat ik op een gegeven moment landelijke steun kreeg van toenmalig minister van Milieu, Jan Pronk. Uiteindelijk is het voorstel wel aangenomen in de gemeenteraad. Dat is vaak het lot als je in de oppositie zit. Wel is het gelukt voor een aantal straten, ik dacht een stuk of tien, de gescheiden GFT-inzameling toch te handhaven.
Een ander memorabel onderwerp in die tijd was het referendum Grote Markt Nieuwe Noordzijde op 25 februari 2001. Ik zat in het actiecomité Geen Gat in de Grote Markt en ik heb daarin, al zeg ik het zelf, een belangrijke rol gespeeld in hoe we die referendumcampagne moesten aanpakken. Het werd een grandioos succes.
Eind april 2002 ging GroenLinks voor het eerst deelnemen aan het college van B&W. Karin Dekker werd onze wethouder en ik volgde haar op als fractievoorzitter, wat ik tot 1 januari 2010 gedaan heb. Een hele verandering voor mij: andere onderwerpen, een andere rol en andere verantwoordelijkheden. Ik ben heel tevreden over mijn fractievoorzitterschap. Veel bereikt en eigenlijk ook nooit in politieke opspraak gekomen en dat is niet vanzelfsprekend met bijna acht jaar in zo’n functie.
Wellicht het belangrijkste dat ik deze periode bereikt heb is dat in 2006, bij de vorming van het nieuwe college van PvdA, SP en GroenLinks, mijn voorstellen werden overgenomen om van Groningen de stad te maken die het meeste doet aan duurzaamheid en om Groningen in 2025 energieneutraal te maken. Groningen Duurzaamste Stad.
Een veel kleiner punt, maar aardig om hier te noemen, is de inrichting van het nieuwe plein dat straks op het Damsterdiep komt. Daar zou een geheel stenen plein komen. Op mijn voorstel kwam de GroenLinks fractie met het idee om daar een groen plein van te maken. De gemeenteraad nam ons voorstel voor een onderzoek daarnaar over, ik dacht unaniem, en zie: uiteindelijk zal het plein naast stenen ook groen en zelfs water krijgen. Dat zijn toch leuke dingen. Ik denk er nu al aan als ik er langs kom, terwijl het plein nog steeds niet klaar is.
Tot zover een paar van mijn belangrijkste punten uit 14 jaar raadslidmaatschap. Tot zover ook mijn weblog. Ik ben er in november 2003 mee begonnen en heb bijna vijf jaar doorgaans vijf stukjes per week geschreven, behoudens vakanties. Daarna lukte dat niet meer en werden het twee stukjes per week. Meer lukte niet meer. Te druk. Ik snapte steeds minder waarom het eerder vijf stukjes per week wel lukte. In 2009 werd het nog minder en toen duidelijk was dat ik zou stoppen als raadslid vond ik het ook niet meer nodig. Ik moest en moet de nieuwe fractie niet voor de voeten lopen en daarom stop ik er nu ook mee. Een bijkomende reden is dat mijn mening als gewoon burger ook minder belangrijk c.q. invloedrijk is dan die van een fractievoorzitter van een collegepartij.
Bij het begin had ik wel twijfels over de meerwaarde van een weblog, maar het was al snel duidelijk dat die er wel was. Al met al heb ik in zesenhalf jaar ongeveer 1.000 stukjes geschreven. Het was mij een genoegen. Bedankt aan alle lezers. Nu is het tijd voor wat anders dan de GroenLinks en de gemeentepolitiek.”
Drewes de Haan
