Eén zo’n politicus heeft vandaag zijn ontslag ingediend: Patrick Brouns, gedeputeerde. Hij had privé-problemen en besloot niet terug te keren in de politiek.
We kunnen onze schouders er over ophalen, en zeggen: “nou, dan komt er wel weer iemand anders”. Maar dat is te kort door de bocht.
We vergeten wel eens dat politici gewone mensen zijn, net zoals u en ik. Het enige is dat ze er wat meer talent voor hebben om te besturen, te kiezen uit twee of drie kwaden, en om knopen door te hakken. Maar verder zijn ze hetzelfde, en vaak beoefenen ze hun vak uit ook met passie, toewijding en bezieling.
De laatste tijd wordt er door populisten nogal eens neerbuigend gedaan over democratisch gekozen politici. Deze populisten staan overal vooraan waar mensen ontevreden zijn, stoken vuurtjes op en roepen dat zíj het allemaal véel beter kunnen. Maar als deze betweters eenmaal zelf op het pluche zitten blijken ook zíj problemen op te moeten lossen.
Dit stukje is even bedoeld om waardering weer te geven voor gekozen politici in het algemeen, en provinciebestuurders in het bijzonder. Onlangs bleek dat het Groningse college van Gedeputeerde Staten over rechte ruggen te beschikken toen ze niet zwichtten voor met zware tractoren gearriveerde boeren. Dat is kranig, want je zwicht niet voor dreigingen met zware landbouwmachines.
En ook Patrick Brouns heeft een rechte rug. Dat toonde hij bij de herindeling van Haren. Je kunt daarover van mening verschillen, maar Brouns zwichtte niet voor érg felle kritiek, zelfs niet toen deze vanuit zijn eigen dorp Haren kwam.
OK: Brouns zal ook wel zijn tekorten hebben. En ‘Top Dutch’ is niet geworden wat er van werd verwacht, vooral door het ontluisterende gekissebis van twee ondernemers die er het initiatief voor hadden genomen.
Maar in de kwestie Haren-Groningen hield Patrick Brouns dus wel voet bij stuk.
Dit stukje is alleen maar bedoeld om een keer respect en waardering te uiten voor Groningse en andere politici die voor ons knopen doorhakken en hete kolen voor ons – andere burgers – uit het vuur halen, en die daarvoor soms stank voor dank ontvangen, zeker vanuit de sociale media.
Gelukkig zijn er ook nog héel erg veel redelijke en gematigde Nederlanders die wél waardering hebben voor de af en toe ongetwijfeld zware gevechten die politici moeten leveren. Alleen horen we die wat weinig de laatste tijd. En mede daarom: dank, meneer Brouns, en het ga u goed!
