Atelier Bloom & Style is een bekende naam in Ten boer en omgeving. Geen wonder ook, want alweer dik tien jaar geleden opende Smit de deuren van haar bloemenwinkel. Ze begon destijds met vooral bloemen, boeketten en planten, maar inmiddels is het assortiment flink uitgebreid: ze verkoopt nu ook serviezen, vazen, krijtverf en zelfs kleding. Daarnaast is de onderneemster druk met het maken van bruidsboeketten, backdrops, corsages, rouwbloemen, bloemstukken en meer. Haar bloemcreaties zijn tot ver buiten Ten Boer te vinden: “Ze gaan de hele provincie door.”
Tot zo’n vier weken geleden zat Bloom & Style nog in het achterste gedeelte van de monumentale boerderij aan de Hendrik Westerstraat, hartje Ten Boer. Zát, want de aardbevingsellende bleef ook de boerderij niet bespaard: de boel moet noodgedwongen versterkt worden en daarom zitten Ineke en haar collega’s met hun winkel nu tijdelijk in een noodunit, aan de overkant, zo meldt de GROC.
Als ‘de mooiste keet’ van de provincie Groningen, omschrijft Ineke het tijdelijke onderkomen. Maar, zo zegt ze ook: “zuur en frustrerend is het allemaal wel.” “Zo’n winkel is toch een beetje je kindje, dat je met zorg hebt ingericht en waarvan je het assortiment met zorg en liefde hebt samengesteld. Neem het servies, of de speciale lijn met geurtjes of krijtverf: allemaal dingen waar we nu, in die noodkeet, helemaal geen plek voor hebben en die we dus ook niet kunnen verkopen.”
Uiteraard, de gemiste inkomsten kan ze terugvragen bij de NCG, maar dat traject loopt nog en lang niet alles is in geld uit te drukken. “Verhuiskosten declareren? We hebben vrienden en familie opgetrommeld om ons te helpen alles te verplaatsen naar de noodkeet, of anders tijdelijk op te slaan. Ja, ze hebben als dank een bloemetje gekregen, en natuurlijk die dag ook te eten en te drinken gehad, maar ja, toon dat maar eens aan.”
Geleerd creatief te zijn
Het kost allemaal een hoop gedoe, geld en energie, wil ze er maar mee zeggen. “En dan heb ik heb nog niet eens over de immateriële schade. De onzekerheid, de stress: waar moeten we zo lang heen? En vergeet ook niet hoeveel tijd zoiets allemaal kost. Extra vergaderingen met de eigenaren, overleg met collega’s, het verhuizen zelf. Ik werk zes dagen in de week, dus eerlijk gezegd, ik zit dan niet te wachten op nog weer een vergaderringetje.”
Nee verkopen is geen optie
Gelukkig, zegt Ineke, heeft de pandemie geleerd creatief te zijn. “Workshops kunnen we nu bijvoorbeeld tijdelijk niet in de winkel organiseren. Dat lossen we op door bij mensen thuis te komen of een pakket aan te bieden. En ook voor het maken van enorm grote bloemstukken, zoals grote rouwtakken hebben we nu geen plek. ‘Nee verkopen’ is geen optie, dus gaan we dan gewoon op zoek naar een plekje waar dat wel kan”, zegt ze. Lachend: “En ja, dan kan het gebeuren dat we met onze bloemstukken op de bouwplaats terechtkomen. Je moet toch wat he?”
De onderneemster had er ook voor kunnen kiezen om gedurende de hele operatie de deuren gewoon gesloten te houden. Dan had ze gemiste inkomsten vergoed gekregen en niet hoeven te verhuizen en te slepen. “Nee hoor, geen denken aan. Zo zit ik niet in elkaar. En wat had ik dan tegen onze medewerkers moeten zeggen? Ga maar drie weken op vakantie? Bovendien, onze klanten zijn gewend dat we altijd voor de klaar staan, daar ga ik niks aan veranderen.”
En ach, zo’n versterking en tijdelijke verhuizing heeft uiteindelijk ook wel weer voordelen, ziet ze. “We hebben straks een helemaal frisse en nieuwe winkel. Nieuwe vloeren, alles strak in de lak, zelfs nieuwe lampen. Ja, daar hebben we voor bespaard. Leuk is het allemaal niet, maar je moet het zelf dan maar zo leuk mogelijk maken.” Eind april, hoopt ze, dan kan ze opnieuw verhuizen.
