De CCG had Kuipers gestrikt voor een lezing van een uurtje. Kuipers en de 200 aanwezigen kregen eerst nog een voorproefje met een fulldome reisje door de ruimte. Dat inspireerde de astronaut zelf ook, want uiteindelijk sprak hij twee uur lang over zijn ervaringen in de ruimte. Van de vele uren aan trainingen in verschillende landen tot ‘hoe ga je eigenlijk naar het toilet’. Kuipers: “Dan kijk je naar een paneel vol knopjes. De teksten zijn in het Russisch. Technisch Russisch en in afkortingen. Zelfs m’n tolk snapte er niets van.”
Of van de drukke werkschema’s in het ruimtestation tot zijn beleving van het gevaarlijkste moment van zijn reis: het moment dat de ruimtecapsule door de dampkring komt bij de landing. “Voor angst is geen tijd. Het is een vorm van fatalisme. Je kunt er toch niets meer aan doen. Dan kun je er maar beter van genieten”, aldus Kuipers.
De CCG- en JCC-leden luisterden ademloos en raakten enorm geïnspireerd van het verhaal van Kuipers. Iedereen realiseerde zich dat we als mens een klein stipje zijn in een enorm heelal. Maar bovenal genoot iedereen van een uniek inkijkje in het bijzondere leven van astronaut André Kuipers. En dat de ras-Amsterdammer het zelf naar zijn zin had, bleek ook wel uit het feit dat hij nog een uur lang aan de bar bleef doorpraten en nog net niet als allerlaatste naar huis ging. Vanzelfsprekend met een meter-lange Knol’s Koek – het traditionele cadeau voor sprekers – in zijn kofferbak.
