Sport

Bauke Mollema doet het!; heroïsche etappezege in de Tour na solo van dertig kilometer

Als je als wielrenner een ideaal scenario mag schrijven hoe een etappezege eruit ziet dan komt de manier waarop Bauke Mollema zondag zijn eerste etappe won in de Tour de France akelig dicht in de buurt. Mollema zegevierde in de vijftiende etappe. De Groninger kwam allaen aan in LePuy-en-Velay na een solo van dertig kilometer.  De voorsprong op gretige achtervolgers bedroeg nooit meer dan ruim twintig seconden. Het is de mooiste en grootste overwinning op het palmares van Mollema.


Leestijd: 2 minuten

Mollema wint in Oostvoorne; tweede solozege deze week
Mollema wint in Oostvoorne; tweede solozege deze week

Mollema is geen veel winnaar. De zege in de Tour is pas zijn tiende als professioneel wielrenner, maar de overwinningen zijn over het algemeen wel om door een ringetje te halen. Vorig jaar op 30 juli boekte de klimmer op vergelijkbare wijze de winst in de klassieker Classica San Sebastian. Toen duurde de solo ruim tien kilometer. De medekopman van Trek Segafredo aasde al een aantal dagen op een succesvolle ontsnapping. Nadat voor de eerste rustdag al duidelijk was dat Alberto Contador het niet waar kon maken werd de tactiek veranderd met Mollema als speerpunt. De etappe van zondag was een kolfje naar de hand van Mollema. De hele dag op en af door het Centraal Massief. Bijna 190 slopende kilometers.

Dat zijn de parcoursen waar een Mollema in goede doen altijd boven komt drijven. Zo ook op zondag 16 juli 2017. Hij had er zelfs zijn snelle pak voor aangetrokken en hogere velgen laten monteren. Er reed snel een groep weg, maar daar zat Mollema nog niet bij. Uiteindelijk werd de situatie gerepareerd en werd snel duidelijk dat een groep van een kleine dertig renners ging strijden om de dagzege. Op de laatste klim van eerste categorie, Col de Peyra Taillade, leidde Mollema veelvuldig de debatten. Hij regisseerde grotendeels zelf het hoe het verhaal van de etappe eruit kwam te zien.

In een afdaling ging hij een klein beetje op zijn Zoetemelks aan de haal. Niemand ging er achteraan, terwijl na afloop iedereen het er over eens was dat Mollema de sterkste man in koers was. Mollema kreeg een gaatje en maalde zijn zware versnelling prachtig rond. Zelfs tot vlak voor de finishstreep. Van een inzinking was geen sprake. Het parkoers bleef maar glooien en Mollema kon zijn unieke kwaliteit, afzien en nog een beetje meer dan dat zonder kapot te gaan, volledig tot bloei laten komen. De focus en de wil om het af te maken was enorm. Warren Barguil, Tony Gallopin, Diego Ulissi en Primoz Roglic waren de belangrijkste belagers. Niet de minsten, maar ze kwamen er niet bij.

De finale was meer dan beklijvend. Mollemania in optima forma. Dat hij het uiteindelijk af kon ronden maakte het meesterlijk. Mollema kan een hele grote overwinning bijschrijven. Niet alleen vanwege het feit dat het een zege is op het belangrijkste mondiale podium, maar ook de wijze waarop. Dat kunnen alleen de allergrootsten volbrengen.