‘’’Robert Prummel is een gewaardeerd collega-raadslid. Zijn woordvoeringen in de gemeenteraad zijn erudiet, eloquent en amusant. Al is het maar omdat hij als geen ander dergelijke kwalificaties zou waarderen en gebruiken in zijn vaak lange bijdragen. Maar met het betoog op zijn weblog (Dat pik ik niet…) slaat hij de plank volledig mis.’’’’
Kritiek
Zijn verhaal gaat volledig voorbij aan de op zijn minst matige naam die het openbaar bestuur op dit moment heeft. En ja, natuurlijk leven we in een van de best bestuurde en meest welvarende landen ter wereld. Het gaat best goed. Maar dat betekent niet dat er geen kritiek is. En vaak is die kritiek nog terecht ook. Prummel schrijft dat zijn gesprekspartners constateerden dat de bestuurders corrupt, de ambtenaren lui en corrupt, de wetten oneerlijk, de rechters te links, de politiek arrogant en onbekwaam, het verkeersbeleid een zootje, de belastingen te hoog, de politie te laks, het onderwijs slecht en de straten vervuild waren.
Corrupt
We lopen de kritiek van Prummels gesprekpartners even langs. De bestuurders corrupt. Kent u die VVD-burgemeester uit Den Helder nog, met zijn twee huizen op kosten van de staat? Het gaat misschien wat ver om het corrupt te noemen, maar helemaal netjes is het niet. En die CDA-wethouders uit Brabant die hun eigen achterban sponsorden? Dan: de ambtenaren lui. Ach, echt aardig om dit te zeggen is het niet, maar wie heeft niet een ambtenaar in zijn omgeving die vervroegd is uitgetreden, meerdere maanden per jaar in het buitenland zit of al jaren ziek thuiszit? Natuurlijk is het een generalisatie, maar ook onder ambtenaren bevinden zich luie mensen. Corrupt? In Limburg kunnen ze erover meepraten..
Laks
Talrijk zijn toch de vonnissen waarin mensen die de meest verschrikkelijke dingen hebben gedaan, er met een relatief en gevoelsmatig lichte straf vanafkomen? Of dat aan oneerlijke wetten of te linkse rechters ligt, laten we maar even in het midden. Het verkeersbeleid is een zootje. Ondergetekende heeft er laatst op een donderdagmiddag haast vier uur over gedaan om van Den Haag naar Groningen te komen. Je kunt beter naar Berlijn rijden, daar ben je bijna net zo snel. De belastingen te hoog. Deze gemeente krijgt al jaren het geld niet op en verhoogt toch jaar in jaar uit alle tarieven met veel meer dan de gebruikelijke inflatiecorrectie. De belastingen zijn dus te hoog. De politie te laks: heeft u ook die Amsterdamse taxichauffeur op Radio 1 –in gebrekkig Nederlands- horen vertellen dat niet minder dan vijf agenten stonden toe te kijken hoe Sitek vorige week werd doodgeslagen? Het onderwijs slecht? Ga eens praten met een MKB-ondernemer, vraag hem waarom hij geen stagiairs meer wil begeleiden, en je weet het.
Onbekwaam
De politiek is onbekwaam. Voorbeeld: de Socialistische Partij vindt het niet nodig om de AOW-leeftijd te verhogen tot 67 jaar. Als de hypotheekrenteaftrek voor huizen boven de miljoen euro wordt afgeschaft, is het een overbodige maatregel, zo denken zijn. Onzin natuurlijk. Iedereen die iets boven de ogen heeft, kan berekenen dat het afschaffen hiervan veel te weinig oplevert om de toenemende kosten van de AOW te dekken.
Arrogant
De politiek is arrogant. Nou ja, arrogant. De politiek is in ieder geval steeds moeilijker in staat om –vaak terechte- kritiek vanuit de maatschappij om te zetten in veranderingen in beleid. In plaats daarvan leggen politici liever nog een keer uit waarom het allemaal toch zo goed gaat. Dat komt natuurlijk arrogant over. En is het dat niet ook een beetje? Ik vind van wel. En wat te denken van de fractievoorzitter van de Stadspartij, die het nodig vindt om online gesprekspartners te kapittelen? Dat is –om in Prummels stijl te blijven- op zijn minst hautain.
Ontevredenheid
Als parttime politicus voer ik –helaas- regelmatig gesprekken zoals Prummel die omschrijft. Andere raadsleden waarschijnlijk ook. Er is veel ontevredenheid in de maatschappij. Wilders teert daarop en profiteert daarvan. De manier waarop hij dat doet is schandalig en doet je terugverlangen naar die goeie, ouwe LPF. Maar in plaats van de ontevredenheid in de maatschappij te horen, in plaats van te luisteren naar de angsten en gevoelens van mensen, in plaats van in te grijpen, denken veel politici en bestuurders, van links tot rechts, van lokaal tot Europees, het zich te kunnen veroorloven om uit te leggen hoe goed het gaat, om te vertellen dat we nergens bang voor hoeven zijn en met een opgeheven vingertje te bezweren dat racisme op de loer ligt. Om vervolgens tevreden achterover te leunen, zich verbazend over zoveel domheid.
Een politicus die zijn oor te luisteren legt, de kritiek aanhoort en probeert deze kritiek politiek te vertalen, is al snel een populist, die inspeelt op onderbuikgevoelens.
We hebben niets geleerd van Pim Fortuyn.’’’
