Ter gelegenheid van het honderdste geboortejaar van Sicco Leendert Mansholt heeft de Stichting ‘100 jaar Sicco Mansholt’ een drietal projecten in gang gezet: een tentoonstelling met o.a. een film van over het leven van Mansholt gemaakt door Louis van Gasteren, een standbeeld en een symposium. Na de onthulling van het standbeeld, vindt er aansluitend een symposium plaats in Cultuurcentrum van Beresteyn in Veendam.
Sicco Mansholt
Mansholt (1908-1995) stamt uit een geslacht van Oostfriese en Groninger boeren, waarvan zijn overgrootvader Ubbo Jansen Mansholt (1812-1883) afkomstig uit Ditzumerhammrich zich in 1866 vestigde in op de boerderij ‘Vogelzang’ in het Groningse Eexta (Scheemda). Zijn overgrootouders liggen op het Scheemder kerkhof begraven. Een van de kinderen van dit echtpaar was Derk Roelfs Mansholt (1842-1921), die lange tijd een boerderij in Meeden had. Zeven jaar na de geboorte van Sicco’s vader, Lambertus Helprich Mansholt, verhuisde het gezin naar de boerderij Thorum in de pas drooggelegde Westpolder bij Ulrum. Daar zag Sicco het levenslicht.
Sicco Mansholt exploiteerde vanaf 1937 een landbouwbedrijf in de Wieringermeer. Na dertien jaar ministerschap werd Mansholt landbouwcommissaris van de pas opgerichte Europese Commissie. Hij is de grondlegger van het landbouwbeleid van Nederland en van Europa. Als Europees landbouwcommissaris speelde hij vanaf 1958 een belangrijke rol bij de schaalvergroting van de landbouw en het ontwikkelen van het Europese beleid. Hij wordt gezien als een van de geestelijke vaders van de Europese samenwerking en de opsteller van het Europees Gemeenschappelijk Landbouwbeleid.
Standbeeld
De Oldambtster kunstenaar Marten Grupstra, heeft het standbeeld – dat op 13 september wordt onthuld – gemaakt. Het is een levensechte kopie van Mansholt (1.95 meter lang!) dat bestaat uit een borstbeeld en ‘een lichaam’ met een aantal symbolen die Mansholt typeerden. De laarzen in het water verbeelden dat in 1944 de Wieringermeerpolder door de Duitse bezetters onder water werd gezet. De familie Mansholt had hun boerderij in deze polder en Sicco Mansholt was actief in het verzet. De slipjas hoort bij zijn officieel tenue als eerste minister van Landbouw en Voedselvoorziening direct na de oorlog. Omdat hij een grote hekel had aan dit tenue, heeft hij onder zijn slipjas zijn werkjasje. De stropdas symboliseert de herenboer die hij ook was. De cape symboliseert het eredoctoraat dat Sicco Mansholt is toegekend.
Blauwestad
Mansholt heeft een belangrijk stempel gedrukt op de ontwikkeling van het Europese landbouwbeleid. Daarbij had hij veel oog voor vernieuwing en ook de levensomstandigheden van de boerengezinnen. In zijn latere periode zette Mansholt zich mede onder invloed van de Club van Rome in voor natuur en milieu en ontwikkelingslanden. Bij de eerste presentaties (1994) betoonde hij zich ook een voorstander van de plannen voor wat later Blauwestad ging heten.
