Wie de wedstrijd tussen Abiant Lycurgus en Landstede gezien heeft, zal het er over eens zijn dat in Zwolle inderdaad de twee beste teams van Nederland elkaar betwistten om de titel. Want wat beide ploegen het fel meelevende publiek in het Landstede Sportcentrum voorschotelden, was een wedstrijd waar alles op en aan zat en wat topvolleybal zo mooi maakt. En van een niveau dat zeker dit seizoen nog niet eerder te zien was op de Vaderlandse volleybalvelden. Het kon daarom bijna niet anders dat de eerste clash in deze finaleserie op een vijf setter uitdraaide.
Beide ploegen waren erg aan elkaar gewaagd en het was daarom voor Lycurgus een beetje zuur dat het de eerste twee sets aan de thuisclub moest laten. Want op alle onderdelen van het spel speelde de ploeg een meer dan verdienstelijke wedstrijd. Gesteund door de aanmoedigingen van de meegereisde Groningse supporters straalde het team van Ronald Zoodsma overtuiging en vastberadenheid uit. Het beste voorbeeld daarvan was wel Robbert Andringa die als een echte aanvoerder voorop ging in de strijd en zowel in de passing, verdediging als aanvallend een puike wedstrijd speelde. Des te vervelender was het dat hij aan het eind van de 2e set niet beloond werd toen de arbitrage geen touche bal zag van het Zwolse blok en zijn smash uit gegeven werd. Een dubieuze beslissing van de bepaald niet feilloos leidende arbitrage. Gevolg was dat het op dat moment wel 2-0 in sets werd voor Landstede.
Maar de Groningers bleken allerminst geknakt door deze achterstand en kwamen sterk terug. Was het in het eerste deel van de wedstrijd Landstede dat vooral via de sterke Klapwijk op het midden en diagonaalspeler Hilarius op de beslissende momenten net iets beter omsprong met de kansen aan het net, in de 3e en 4e doorgang was Lycurgus effectiever. Dat gebeurde nadat Zoodsma het over een andere boeg gooide met Lubberts voor Ptaschinski en Dennis Borst voor Mart van Werkhoven. Na de winst in de 3e set leek de wedstrijd in de 4e set helemaal de kant van Lycurgus op te vallen. Bij Landstede leek het beste er vanaf bij een aantal spelers. Niet voor niks sloeg Redbad Strikwerda flink aan het wisselen, al zal dat ook deels zijn geweest om het ritme bij Lycurgus te breken. Lycurgus toonde zich echter nog vastberadener en dwong terecht een barrage af.
In die verlenging glipte de wedstrijd Abiant Lycurgus in feite uit handen door een paar onnodige foutjes. Zoals bij 5-3 voor Zwolle en spelverdeler Frank Lubberts iets te ondoordacht reageerde toen hij een doortik bal wilde plaatsen. Of Felicissimo die een mooie redding van Wiens geen goed vervolg kon geven en in het net sloeg, waardoor het 12-9 werd. Maar de spanning keerde terug door toedoen van de uitstekende Jake Wiens die met een plaatsbal en een blok zijn ploeg weer naast Landstede bracht,13-13. Vervolgens zette Martinez Zwolle op matchpoint via een geslaagde pipe-aanval en sloeg Felicissimo de volgende bal net buiten de lijnen, 15-13. Een bal die precies illustreerde wat het verschil tussen winnen en verliezen was in deze spannende wedstrijd. Typerend voor de Braziliaan en ook logisch om met risico en durf aan te leggen voor zijn smash. Het bracht eerder vaak wel de wedstrijdpunten voor zijn ploeg, maar deze keer werden hij en zijn ploeggenoten niet beloond voor die getoonde durf.
Als het niveau en de spanning van deze eerste wedstrijd een voorbode is voor de rest van de finaleserie, dan gaan de volleybalfans uit Groningen en Zwolle nog hele mooie wedstrijden zien en kan het bijna niet anders dan dat deze serie de volle 5 wedstrijden gaat duren om uit te maken wie de landstitel zal grijpen. De volgende ontmoeting tussen beide teams is op woensdag 20 maart in Groningen.
