‘Regionale pers maakt waakhondfuctie niet waar; Waddenbeleid kritiekloos gevolgd’

Dat stelt de Groningse universitair docent Greetje Tromp, werkzaam bij de sectie Bestuursrecht en Bestuurskunde van de faculteit der Rechtsgeleerdheid. De juriste verrichtte een onderzoek naar het Waddenbeleid van de Rijksoverheid, een onderwerp waarop ze deze maand promoveert aan de Rijksuniversiteit Groningen.Het Waddenbeleid is weliswaar een zaak van de Rijksoverheid, maar het Rijk werkt daarin nauw samen met provinciale en gemeentelijke overheden. Voor deze samenwerking tussen de betrokken overheden is een Coördinatiecollege Waddengebied in het leven geroepen. Tromp onderzocht hoe dit overleg tussen 1987 en 1993 verliep en hoe knelpunten opgelost kunnen worden.In haar proefschrift stelt ze vast dat er van het voeren van beleid weinig terecht komt. Volgens haar is er sprake van onderling wantrouwen, stroperige besluitvorming en onduidelijke procedures. ‘De agenda wordt snel afgewerkt en dan gaat men eindeloos nieuwe punten indienen tijdens de rondvraag. Vaak over punten waarover al lang een beslissing is genomen. Dat zeurt maar door zonder dat iemand de knoop doorhakt’, zegt ze.Volgens de onderzoekster is het opmerkelijk dat vertegenwoordigers van overheidsorganen zich bijna volledig identificeren met het orgaan waarvoor ze werken. ‘Het maakt niet uit of er een VVD-er of een CDA’er bij zit: ze vereenzelvigen zich helemaal met hun eigen overheidsorgaan. Als een burgemeester van een kustgemeente overstapt naar de provincie bijvoorbeeld, dan veranderen zijn standpunten totaal’.Verder stelt ze dat politici in het algemeen veel minder geïnteresseerd zijn in natuur dan vaak wordt verondersteld. Het is een misvatting dat natuur nog steeds een ‘hot item’ is, waar journalisten en politici bovenop zitten. Ook de regionale pers is minder betrokken. Uit een onderzoek naar de besluitvorming over de Ecologische Hoofdstructuur concludeert ze dat de regionale pers in Friesland en Drenthe nauwelijks kritisch over dit onderwep schrijven. ‘Ik mis het ouderwetse journalistieke handwerk van de pers als waakhond’, zo stelt ze.