Nieuws

Groningse agrariërs willen meer windmolens dan toegestaan

Al enkele jaren heeft een grote groep Groninger agrariërs plannen klaar liggen voor de productie van schone stroom voor ruim 3300 huishoudens. De enige locaties die volgens het bestemmingsplan van de provincie zijn uitverkoren voor windmolens zijn al volgebouwd door grote concerns als Essent en Koop. Dit tot groot ongenoegen van de boeren, die zich hebben verenigd in het Platform Windenergie Noord (PWN).


Leestijd: 1 minuut

Over de plaatsing van windmolens wordt in Groningen al sinds de statenverkiezingen van drie jaar geleden een heftige discussie gevoerd. De windmolens mogen alleen maar langs de Eemshaven, Delfzijl en de N33 bij Menterwolde en Veendam worden geplaatst. De gebieden langs de Eemshaven en Delfzijl zijn reeds verpand aan grote concerns en de gemeentes Menterwolde en Veendam hebben vooralsnog hun veto uitgesproken over de plaatsing van de horizonvervuilende windmolens.De provincie Groningen heeft van overheidswegen opgelegd gekregen per jaar 165 megawatt aan windenergie te leveren. Dit vindt de PWN echter niet genoeg. Haar initiatief om meer windmolens te plaatsen kan slechts rekenen op een politieke minderheid. “Voor veel boeren biedt windenergie een zeer goede tweede bedrijfstak om op terug te vallen”, vertelt woordvoerder A. den Hertog van de belangengroep. “Maar er wordt niets met onze ideeën gedaan. Wij mogen op onze grond geen windmolens oprichten en de grond waar het wel mag, is al aan de grote bedrijven uitbesteed.”Wel ligt er een uitgewerkt plan voor de oprichting van een park bij Pekela. De initiatiefnemers en de gemeente zijn het al lang eens, maar de provincie blijft dwarsliggen. “Wij hebben in het provinciale ontwikkelingsplan locaties aangewezen waar windmolens mogen worden geplaatst”, aldus provinciewoordvoerder M. Ensing. “Daar kunnen we niet zomaar van afwijken omdat een groep enthousiaste ondernemers een mooi plan heeft bedacht. De nadelen van windmolens worden vaak over het hoofd gezien: het is toch een heftige ingreep in het landschap die lang niet iedereen kan waarderen.”