De Herestraat-fontein lijkt dus haast uit ons collectieve geheugen gewist. Toegegeven: een architectonisch hoogstandje was het betonnen en bakstenen bouwsel allerminst, dus mogelijk wíl niemand het zich herinneren. Een korte rondvraag leert daarnaast dat degenen die zich de waterpartij wel voor de geest kunnen halen, vooral reppen over ‘al die viezigheid’ die erin dreef en de ‘pisgeur’ die het stromende water vooral na stapavonden verspreidde. Toch niet echt warme herinneringen aan een ongetwijfeld sfeerverhogend bedoeld stukje openbare ruimte.
De enige positieve geluiden die we over de waterpartij tegenkomen, komen schijnbaar voort uit een vorm van ludiek vandalisme: verschillende malen werd de Herestraat overspoeld door grote hoeveelheden schuim omdat een of andere grapjas wasmiddel in de fontein had gemikt. Mogelijk was men deze clandestiene ‘foam parties’ op den duur zodanig beu dat werd besloten de fontein al na enkele jaren weer te verwijderen.
De fontein werd in 1973 officieel geopend, toen de Herestraat definitief tot voetgangersgebied werd verklaard. De uiteindelijke sloopdatum blijft ook na veel gegoogle echter onbekend. Maar misschien zijn er GIC-lezers die net iets meer weten dan het wereldwijde web… We horen het graag!
En mogelijk zijn er onder hen ook wel (ex-)Groningers die zich helemaal niet in het toch wat negatieve beeld dat hier wordt geschetst kunnen vinden. Die wel volop warme – of op hete winterdagen juist koele – herinneringen hebben aan de Herestraat-fontein.
Foto via 'De Oude Doos' op Facebook
