Het toeval wilde namelijk dat de Groningse commissaris der koning René Paas in zijn Nieuwjaarstoespraak inging op het begrip “elite”. Iedereen wordt er tegenwoordig nogal snel van beschuldigd tot “de elite” te behoren, en als je aldus wordt weggezet, word je meteen al nauwelijks meer serieus genomen. Op het provinciehuis in Groningen waren wel tal van bestuurders en ondernemers aanwezig, mensen die gewoon hun dagelijks werk doen, ongetwijfeld met ups en downs, maar die je toch niet zo snel “de elite” zou noemen. Tenzij je de burgemeesters van Pekela, Oldambt, Tietjerkstradeel of Bedum of een modaal Statenlid tot “de elite” zou willen rekenen, wat toch wel een beetje veel eer zou zijn.
Maar dat neemt niet weg dat er wel degelijk sprake is van een dreigende tweedeling in de samenleving. Niet zo zeer tussen enerzijds een elite, en anderzijds geen-elite, maar wél tussen mensen die het goed hebben, en zij die het minder goed hebben.
Het was daarom zeer terecht dat René Paas in zijn Nieuwjaarstoespraak aandacht vroeg voor de kwaadheid die er bestaat bij veel inwoners. ‘Wij moeten ons die kwaadheid aantrekken. We moeten ons afvragen wat we kunnen doen om het vertrouwen terug te winnen’, zo riep hij de aanwezige bestuurders op.
En dat is een zeer terecht signaal. Alleen: het antwoord op de vraag hoe dat vertrouwen terug gewonnen kan worden is niet makkelijk te geven. In tegendeel zelfs. Maar gelukkig zijn er in de provincie Groningen honderden, of wel duizenden initiatieven van mensen die wel weten hoe je tweespalt in de samenleving kunt tegengaan. Commissaris Paas noemde zelf het voorbeeld van Groningse studenten die mensen die het zwaar hadden, afgelopen maand een handje hielpen.
En zo zijn er tig-voorbeelden te noemen van actieve en sociale Groningers. Zoals natuurlijk ook de vrijwilligers van de Voedselbanken of Kledingbank Maxima. Of mensen die ouderen helpen, of andere mensen taallessen geven. Of vrijwilligers bij sportverenigingen. Mensen die daarmee helpen voorkomen dat de kloof tussen zij die het goed hebben, en zij die het minder hebben getroffen, nog groter wordt.
‘Groningen bárst van de betrokken bewoners!’, zo concludeerde de commissaris. En dat laatste is, in deze onzekerder tijden en donkere dagen, toch eigenlijk best een mooie optimistische constatering.
