Op uitnodiging van dit VolkerWesselsVastgoed leveren drie Europese bureaus nu in totaal vier architecten. Dat zijn:
Torsten Glasenapp van het bureau Thomas Müller Ivan Reimann Architekten uit Berlijn, Alexander Pols van het bureau Hans Kollhoff Architekten uit Berlijn en Christine de Ruijter en Peter Verrelst van awg architecten uit Antwerpen.
De gemeenteraad van Groningen bepaalde in 2007 dat de oostwand ‘een klassieke uitstraling’ moet krijgen. Onder meer het toenmalige GroenLinks raadslid Drewes de Haan spande zich er voor in dat er in die gevel ook verwijzingen zouden moeten komen naar de historie van Groningen.
De vraag is nu wat ‘klassieke uitstraling’ precies is. Moet het Natalini-achtige (Waagstraat) architectuur zijn? Anton Piek-achtige architectuur zoals in Ten Boer?
Wat klassieke uitstraling is, daarover kun je eindeloos discussiëren. De voorbeelden van architectuur van de vier uitgenodigde bureaus geven aan dat zij voor de oostwand waarschijnlijk geen historiserende architectuur in gedachte hebben. Dat hoeft ook niet per se: een Anton Piek-wand kan zeer kitscherig uitpakken.
Maar anderzijds houden we ons hart wel vast, wanneer we sommige voorbeelden zien van werken van de uitgenodigde architecten: koude, neo-jaren zestig architectuur waarvan je je afvraagt wat we er eigenlijk mee opschieten. Gaan we een zestiger jaren wand vervangen door een neo-zestiger jaren wand?
Hartveroverende voorbeelden van de uitgenodigde architecten hebben we nog niet gezien.
Maar wat niet is kan nog komen. De gemeenteraad doet er in elk geval wel goed aan de ontwikkelingen zeer scherp in de gaten te houden, want de oostwand kun je maar een keer verknallen.
De huidige generatie politici en architecten heeft een eenmalige kans om er voor Groningen een schitterend project van Europese allure ( want waar in Europa wordt een oud marktplein nu nog zo ingrijpend vernieuwd?) van te maken.
Deze historische kans op een hartveroverende oostwand voor de Grote Markt moet hoe dan ook benut worden.
